Aangekomen!
Na een lange en vermoeiende reis ben ik samen met Maureen aangekomen in Port Elizabeth. Gelukkig waren we met twee, want het was niet altijd gemakkelijk om de weg te vinden. De luchthaven van Londen is heel groot, waardoor we zelfs een metro moesten nemen om naar onze gate te gaan. Eens we in de gate zaten, ging het vlot. We konden bijna onmiddellijk op het vliegtuig. Maureen en ik zaten op de bovenste verdieping van de 'dubbeldekker'. Met ons tweetjes zaten we gezellig en comfortabel. Zo wil ik altijd wel reizen!
Tijdens die vlucht hebben we twee keer eten gekregen. Een avondmaal rond 19u30 en een ontbijt rond 4u30.
Kijk en beoordeel zelf maar! ;)
Nadat we een film gekeken hadden en een spel gespeeld hadden, besloten we om even te slapen. Na iets meer dan drie uur slapen, kregen we ons (speciaal) ontbijt. Maureen heeft er niet zo van genoten, maar ook ik heb niet alles opgegeten.
Het laatste vliegtuig was met een andere maatschappij, waardoor we terug door alle controleposten moesten en onze bagage opnieuw moesten inchecken. We hadden iets meer dan 1 uur om over te stappen in Johannesburg. De tijd was wat beperkt, dus treuzelen deden we niet. Op het laatste vliegtuig kregen we een snack (een gezonde reep en een heel ongezonde muffin). Die snacks heb ik vriendelijk aangenomen en in mijn handbagage gestoken. Ik kon even geen eten zien. Ik had nood aan slaap! Jammer genoeg heb ik in dit vliegtuig niet kunnen slapen, want er waren heel veel Chinezen die lawaai maakten en de stoel was niet comfortabel.
Daphne, mijn gastmoeder, kwam ons vol enthousiasme ophalen aan de luchthaven van Port Elizabeth. Daarna zijn we een MC Flurry gaan halen in de MacDonalds en zijn we er mee naar de zee geweest. Zo gezellig!
In Zuid-Afrika rijden ze aan de linkerkant. Dat is echt aanpassen. Bij elke afslag lijkt het alsof we zouden botsen met een tegenligger. Gelukkig heeft Daphne ervaring!
Toen Lotte, een klasgenoot, en Caroline, een studente leerkracht van het kleuteronderwijs, terugkwamen van de school, vertelden ze hoe het hier allemaal in zijn werk gaat. Alles is nog nieuw, maar ik ben heel benieuwd naar wat er mij nog te wachten staat!
Vanavond zal ik met alle studenten in Port Elizabeth 'enen gaan drinken' en genieten van mijn eerste avond in Port Elizabeth! Laat dit avontuur maar beginnen!
Tijdens die vlucht hebben we twee keer eten gekregen. Een avondmaal rond 19u30 en een ontbijt rond 4u30.
Kijk en beoordeel zelf maar! ;)
Nadat we een film gekeken hadden en een spel gespeeld hadden, besloten we om even te slapen. Na iets meer dan drie uur slapen, kregen we ons (speciaal) ontbijt. Maureen heeft er niet zo van genoten, maar ook ik heb niet alles opgegeten.
Het laatste vliegtuig was met een andere maatschappij, waardoor we terug door alle controleposten moesten en onze bagage opnieuw moesten inchecken. We hadden iets meer dan 1 uur om over te stappen in Johannesburg. De tijd was wat beperkt, dus treuzelen deden we niet. Op het laatste vliegtuig kregen we een snack (een gezonde reep en een heel ongezonde muffin). Die snacks heb ik vriendelijk aangenomen en in mijn handbagage gestoken. Ik kon even geen eten zien. Ik had nood aan slaap! Jammer genoeg heb ik in dit vliegtuig niet kunnen slapen, want er waren heel veel Chinezen die lawaai maakten en de stoel was niet comfortabel.
Daphne, mijn gastmoeder, kwam ons vol enthousiasme ophalen aan de luchthaven van Port Elizabeth. Daarna zijn we een MC Flurry gaan halen in de MacDonalds en zijn we er mee naar de zee geweest. Zo gezellig!
In Zuid-Afrika rijden ze aan de linkerkant. Dat is echt aanpassen. Bij elke afslag lijkt het alsof we zouden botsen met een tegenligger. Gelukkig heeft Daphne ervaring!
Toen Lotte, een klasgenoot, en Caroline, een studente leerkracht van het kleuteronderwijs, terugkwamen van de school, vertelden ze hoe het hier allemaal in zijn werk gaat. Alles is nog nieuw, maar ik ben heel benieuwd naar wat er mij nog te wachten staat!
Vanavond zal ik met alle studenten in Port Elizabeth 'enen gaan drinken' en genieten van mijn eerste avond in Port Elizabeth! Laat dit avontuur maar beginnen!
Allemaal beestjes
Ik ben hier nog maar net en heb
al een ervaring voor het leven opgedaan! Zondag zijn we met alle studenten van
Amava vzw (in totaal met 11 studenten) naar Kwantu gegaan.
Om 9 uur kwam een taxi ons thuis ophalen. Na ongeveer anderhalf uur rijden kwamen we aan. In de voormiddag hebben we op olifanten gezeten en hebben we ze kunnen aanraken en eten geven. Dat was heel indrukwekkend! Die dieren luisteren heel goed naar de Afrikaanse begeleiders. Een begeleider vertelde ons dat ze vriendschap geven als ze eten krijgen. De Afrikaanse begeleiders hebben een goede band met de olifanten. Dat was heel leuk om te zien!
Na het olifantenavontuur zijn we
naar een ander deel van het Kwantu reservaat gereden. We werden goed en
vriendelijk ontvangen: ze verwenden ons met drankjes en hapjes. Dat was lekker
en gezellig. Daarna mochten we in een jeep stappen. Met de jeep reden we door
het reservaat op zoek naar wilde dieren. De ranger ging tot op enkele meters
van de dieren. Dat was geweldig! Na ongeveer 2 uur en een half pauzeerden we en
kregen we een zakje popcorn (met zout). Dan hadden we de tijd om foto’s te
nemen van de omgeving. Na enkele minuten pauze klommen we weer in de jeep op
zoek naar andere landdieren van de big five. We hebben heel wat dieren gezien,
waaronder 4 van de 5 dieren van de big five. Het luipaard hebben we jammer
genoeg niet gezien, maar ik was heel blij dat we zo dicht bij de dieren konden
en ik deze ervaring mocht beleven!
Na de toch ietwat vermoeiende safaritrip werden we uitgenodigd om naar een Afrikaanse dans te gaan kijken met een kopje thee.
Hierna konden we aan tafel gaan. We kregen een lekker driegangenmenu. Wat een vriendelijke bediening!
Met een volle maag keerden we terug naar ons huis in Port Elizabeth.
Toen we thuis aankwamen, brandden alle lichten en was er een poort open. We konden niemand vinden, ook niet onze gastouders. We waren niet gerust en dachten dat er misschien iemand had ingebroken. Met een bang hartje gingen we allemaal slapen.
De volgende ochtend vertelden we het aan onze gastouders. Peter, mijn gastvader, stelde ons gerust, want het waren helemaal geen inbrekers. Mijn gastouders waren vroeger terug gekomen van een weekendje weg, maar vonden de sleutel niet. Daarom had Peter de poort opengebroken om binnen te geraken. Hij was blij dat we het huis goed beveiligd achterlieten, maar toch moest hij zijn poort repareren.
Het was een zalige dag om nooit te vergeten!
Na de toch ietwat vermoeiende safaritrip werden we uitgenodigd om naar een Afrikaanse dans te gaan kijken met een kopje thee.
Hierna konden we aan tafel gaan. We kregen een lekker driegangenmenu. Wat een vriendelijke bediening!
Met een volle maag keerden we terug naar ons huis in Port Elizabeth.
Toen we thuis aankwamen, brandden alle lichten en was er een poort open. We konden niemand vinden, ook niet onze gastouders. We waren niet gerust en dachten dat er misschien iemand had ingebroken. Met een bang hartje gingen we allemaal slapen.
De volgende ochtend vertelden we het aan onze gastouders. Peter, mijn gastvader, stelde ons gerust, want het waren helemaal geen inbrekers. Mijn gastouders waren vroeger terug gekomen van een weekendje weg, maar vonden de sleutel niet. Daarom had Peter de poort opengebroken om binnen te geraken. Hij was blij dat we het huis goed beveiligd achterlieten, maar toch moest hij zijn poort repareren.
Het was een zalige dag om nooit te vergeten!